Huperzia selago (Lycopodium selago) (s.lat); De dennenwolfsklauw heeft een karakteristieke "vinger-achtige" groeiwijze met de vertakkingen vooral aan de basis van de plant. De vegetatieve blaadjes en die waar in de oksels sporangia gevormd worden zijn gelijk van vorm. Mede daardoor vormen, ze in tegenstelling tot de meeste wolfsklauwen, geen kegels met sporangia. Ook kenmerkend zijn de gemmen die bij de meeste planten gevormd worden. Het ontbreken van lange over de grond groeiende stengels is een herkenbaar kenmerk voor deze primitieve vaatplant op IJsland. Het groeit in heidegebieden en gesteentes.
Huperzia's vormen een taxonomisch-complexe groep. Op IJsland komen drie vormen (morfoptypen) voor die alle drie gerangschikt kunnen worden onder H. selago in brede zin (senso lato) of als drie aparte soorten. Nader onderzoek hiernaar is nog nodig. Bovendien blijkt in het noordelijk halfrond hybriden gevormd te worden. Deze drie morfotypen zijn:
- "appressa": Deze planten hebben bladeren die onderin groter zijn als bovenin en de onderste bladeren zijn afstaand waar ze bovenin min of meer tegen de stengel aangedrukt zijn. Gemmen* worden langs de hele stengel gevormd.
- "arctica": De bladeren onder en boven zijn identiek. Gemmen* worden alleen bovenin gevormd. De bladeren zijn allen min of meer tegen de stengel aangedrukt. Sporangia worden langs de hele stengel gevormd. Lidtekenweefsel van opengesprongen sporangia uit vorige jaren zijn prominent zichtbaar.
- "selago s.str. (stricte zin)": Planten van deze morfotype vormen zelden gemmen* en de bladeren zijn afstaand van de stengel. Populaties van deze vorm zijn uitsluitende in de laaglanden te vinden.
Alle drie morphotypen zijn op IJsland aangetroffen. Sommigen echter, beschouwen "appressa" en "arctica" als één groep en noemen het "arctica". Populaties van deze typen zijn meer algemeen en komen zowel in laagland en hoogland voor.
*: Gemmen: een gemma is een vegetatieve voortplantingsproduct. Zij vallen af van de moederplant om nieuwe plantjes te kunnnen vormen. Ze kunnen varieëren van slechts enkele staafvormig-gerangschikte cellen (komt veel voor bij mossen) tot een groepje bladachtige structuren zoals bij H. selago.
Dus, ze kunnen als drie ondersoorten van Huperzia selago gezien worden (Huperzio selago subsp. selago, Huperzia selago subsp. appressa en Huperzia selago subsp. arctica) of als drie aparte soorten (Huperzia selago s.str, Huperzia appressa en Huperzia arctica).
De IJslandse namen voor deze drie typen zijn:
- selago s.str.: Skollafingur
- appressa: Paufafingur
- arctica: Skufsafingur
Zij zijn allen lid van de Lycopodiaceae - de wolfsklauwenfamilie.